به پایان رسیدیم اما نکردیم آغاز ، فرو ریخت پرها نکردیم پرواز ، ببخشای ای روشن عشق بر ما ، ببخشای !
ما از آن پاک دلانیم که ز کس کینه نداریم ، یک شهر پر از دشمن و یک دوست نداریم .
کاش زندگی در برگ درخت جاری بود ، آنگاه تا بهار بود می خندیدیم و بعد به امید پاییز می نشستیم .
عاشق شدن الکی نیست ، عشق است که عاشقی را به وجود می آورد .
آره دنیا بنویس از شبای بی ستارم بنویس ، از چشای غم گرفتم بنویس ، از دل شکسته ی من بنویس ، از گریه های عاشقانم بنویس ، روی ابرها بنویس ، روی موج آبی هر دل تنها بنویس ، بنویس عاشق بود تنها بود !
نشنو از نی ، نی حصیری بی نواست ، بشنو از دل ، دل حریم کبریاست ، نی بسوزد خاک و خاکستر شود ، دل بسوزد خانه ی دلبر شود .
آغاز سفر عشق این است : کنار گذاشتن من و هیچ شدن ، از این هیچ شدن است که همه چیز زاده می شود .
امشب شب آخره که مزاحم دلت شدم ، خورشید فردا مال تو ببخش که عاشقت شدم ، بدرقه لازم ندارم خودم میرم عزیزترین ، نذار بمونه زیر پا قلبمو بردار از زمین ، دوستت دارم برای تو فقط یه حرف ساده بود ، غافل از اینکه قلب من منتظر اشاره بود .
سکوت سرد فاصله ها تنم را می لرزاند ، به یاد روزهایی که بودنت را نفهمیدم .
شاید تکراری باشد ولی گاهی بعضی چیزها ارزش هزاران بار تکرار را دارند ، تکرار می کنم ، تکرار می کنم : دوستت دارم !
آنگاه که تنهایی تو را می آزارد ، به خاطر بیاور که خدا بهترین های دنیا را تنها آفریده !
خیلی سخته دل بریدن ، خیلی ساده است دل شکستن ، سخته عاشقونه موندن ، دل به هیچکسی نبستن .
دنیا به من یاد داد دوری کسی را که دوستش دارم تحمل کنم ، اما وفا به من یاد داد هرگز کسی را که دوستش دارم فراموش نکنم .
راز دل با کس نگفتم چون ندارم محرمی ، هرکه را محرم شمردم عاقبت رسوا شدم ، راز دل با آب گفتم تا نگوید با کسی ، عاقبت ورد زبان ماهی دریا شدم .
من اگر اشک به دادم نرسد می شکنم ، اگر از یاد تو یادی نکنم می شکنم ، بر لب کلبه ی محصور وجود ، من اگر در این خلوت خاموش سکوت اگر از یاد تو یادی نکنم می شکنم ، از هجر تو آهی نکشم تک و تنها ، به خدا می شکنم ، می شکنم !
تبسم شیرین عشق گوشه ای از نگاه خداست ، تنها به نگاه او می سپارمت .
جای مهتاب به تاریکی شبها تو بتاب ، من فدای تو ، به جای همه گلها تو بخند .
خواب دیدم یک غریبه کودکی را زیر کرد ، رفتنت خواب پریشان مرا تعبیر کرد .
این روزها معنای تلخ زندگی ، نهفته در لبخند تلخ پرندگان به انسانهایی است که از آخرین تکه ی نانشان هم نمی گذرند .
مهربانتر از همیشه ، از تو می نویسم ، تو که رفتی مرغان عشق ترانه خواندند و نی لبکها پر سوزتر از همیشه از جدایی گفتند ، مهربانتر از همیشه از تو می نویسم ، ای عزیزترین : کاش بودی و قلبم را با مهر سرشارت جان می دادی .
